Galerie De Selby

Het op de minimal art geïnspireerde werk van Jac Bisschops is van nature niet erg opdringerig. In deze tijd van opzienbarende installaties en drukke figuratie die voor neobarok of neoromantiek moet doorgaan, wordt het bijna onzichtbaar. Maar in galerie De Selby hangt het er wel, al is het soms moeilijk te ontdekken.
Zo geeft een plattegrondje aan dat een werk met bladgoud zou moeten hangen op een wand die geheel blank is gebleven. Maar nee het hangt er toch: vier paneeltjes van tien bij tien centimeter in de uiterste hoeken van het wandvlak.
En het wit van de muur hoort er natuurlijk bij.
Bisschops laat verder twee groepen tekeningen en schilderingen zien. ’Ikonen’ noemt hij de constructies van een lange en een korte lat op elkaar gelijmd en beschilderd.
De overige werken refereren aan de monumentale doorgangen in Egyptische architectuur. Soms is er een poortvorm in te herkennen. De tekeningen bestaan voor het merendeel uit verticale kleurbanen, met een heel terughoudend kleurgebruik. De eigen tint van het papier, wit en bladgoud, is een vertaling van het mediterrane licht. Datzelfde effect is in de schilderijen nog mooier bereikt door het gebruik van tempera, dat, hoewel het egaal is aangebracht, nooit een vlakke kleurlaag vormt.
Jac Bisschops werkt in dezelfde traditie als bijvoorbeeld J.C.J. van der Heijden. Formeel is er soms maar weinig verschil. Daarom is het opmerkelijk dat hij totaal andere ervaringen weet op te roepen. Het werk van Van der Heijden blijft aards, het resultaat van verf op doek. Bisschops probeert iets vast te leggen van wat een ikoon tot een cultuurobject maakt, of een poort tot cultusruimte. Dat is een gewaagde onderneming die, vermoed ik, in Nederland niet gemakkelijk weerklank zal vinden.

Cultureel Supplement NRC Handelsblad, 2 – 2 – 1990
Beeldende Kunst – Galerie
Rob Smolders